Äle dä xäteremdä, äbiem keçkenädän ük «ipineñ valçıgın da koyarga yaramıy», «ikmäk östenä äyber kuyma», «ipineñ urını türdä», dip üsterde. Äye, äbi-babaylarıbıznıñ balaçagı, yaşlege açlık ellarına turı kilgän. Ber kisäk ipigä dä tilmerep üskän alar. Şuña kürä, anıñ kaderen belälär. Ä xäzer dönya başka.
Kibet kiştälärendä nindi genä tördä ipilär yuk, küñeleñ kaysın teli, şunısın saylap al. Ipineñ kadere kitte. Berençe urında torırga tieş bulsa da, ul küptän inde başka azık-tölek arasında kümelep kaldı kebek. Çönki xalıknıñ kübese ipidän başka da yaşäp bula, dip uylıy. Alay gına da tügel, ak ipi tazarta, anı küp aşau ällä nindi çirlär kiterep çıgara, dip tä söylilär. Ä bit tatar xalkınıñ iñ eş kullangan azıgı — ipi bulgan. Östälebezgä ikmäk 120 hönär iyase aşa kilä
